Ja, ja, ja: het gaat fantastisch in de crèche, en ik ben best blij om weer aan het werk te zijn. Net zoals ik het vandaag fijn vind om nog eens heerlijk met Jackie thuis te zijn. Maar het werkt dwingt ons gezin (!) in een structuur waar we wel bij varen. Het afgelopen half jaar leefden Jackie en ik alsof we in de zee ronddobberden, we lieten ons meevoeren met de stroming, sliepen wanneer we zin hadden en werden wakker wanneer we, tja, wakker werden. Nu gaat de wekker dus vier keer per week. Behoorlijk vroeg dan nog. Dankzij onze lichtwekker doet dat niet zo heel erg veel pijn. Ik geef mezelf een uurtje voor wakker worden, mezelf fatsoeneren, het kind fatsoeneren, ontbijt en de deur uit te gaan. Dat lukt, er is zelfs ruimte voor 'onvoorziene' omstandigheden zoals een extra kakpamper.
Ik liet tot nu toe elke ochtend een vrolijke baby achter in de crèche en vond haar daar 's avonds behoorlijk tevreden terug. Zij drinkt goed en ik kolf goed (met heel veel dank aan boobs 'n' burps voor de fantastische huurkolf en de praktische tips en mentale steun).
Voorlopig eet Jackie nog geen papjes. NOG NIET? DAT KIND IS TOCH AL ZES MAANDEN? Klopt! Jackie houdt niet van papjes. Nu ja, dat hebben wij voor haar besloten uiteraard. Ik hoorde al veel over Rapley en bij de mensen die ik tijdens Jackie's eerste halve levensjaar leerde kennen, bevinden zich heel wat aanhangers. Het proberen waard, en tot nu toe is het een succes. Jackie krijgt dus stukken voeding, geen gepureerde troep of prakjes. Geweldig om te zien hoe ze haar best doet om partjes gekookte aardappel en banaan te eten, en korstjes brood. Nieuwe favoriet: pruim. En vorige week verscheen er hier op tafel een waar feestmaal voor groot en rapley-klein, naar een recept uit de Knack Weekend van een paar weken geleden:
Jackie kreeg ook een bordje. Zonder feta, gremolata, walnoten, raketsla... gewoon zo uit de oven: een stukje wortel, een stukje pastinaak, een stukje biet, een stukje aardappel. Je moest dat kind zien eten.
En je moest ons zien eten. Bovenstaand gerecht is prompt gepromoveerd tot mijn nieuwe lievelingseten (hoewel ik dat deze week nog over een ander gerecht gezegd heb dat meneer op tafel toverde).
Volgens mij is het een aanrader, die Rapley-methode. Of de Kleintjes-methode, naar de Nederlandse kinderdiëtist Stefan Kleintjes die er zijn eigen versie van bedacht en beschreef in zijn boek "Eten voor de kleintjes".
Jammer genoeg zien ze het in de crèche niet zo zitten met die Rapley (en ik wil nog niet meteen de veeleisende lastige moeder zijn), dus voorlopig eet Jackie 's morgens en 's avonds mee met ons aan tafel, en overdrag drinkt ze flesjes melk.
Eens je een kind hebt, wordt je snel héél interessant voor Nestlé. Ik moet regelmatig bukken om de kortingsbons en gratis producten die me naar het hoofd geslingerd worden te ontwijken. Maar gratis eten, dat gooi je niet weg natuurlijk. Dus we probeerden het eens, zo'n prefab groentepapje. Omdat ze er ooit wel aan gaat moeten geloven in de crèche en ik het dan toch wel eerst eens thuis gedaan wou hebben. Jackie voeren is uiteraard geen sinecure - geheel volgens de Rapley-filosofie wil ze die lepel zélf vasthouden en in haar mond stoppen - en daarvoor ontbreekt het haar natuurlijk nog aan wat fijne motoriek, maar wat me het meest opviel: gatver! Wat een smerig eten! Als ik kon kiezen tussen een smakeloos, egaal mengseltje van wortel, aardappel en kabeljauw (het stinkt naar visvoer) en een bordje ovengebakken wintergroenten, ik zou precies niet twijfelen.
Ik liet tot nu toe elke ochtend een vrolijke baby achter in de crèche en vond haar daar 's avonds behoorlijk tevreden terug. Zij drinkt goed en ik kolf goed (met heel veel dank aan boobs 'n' burps voor de fantastische huurkolf en de praktische tips en mentale steun).
Voorlopig eet Jackie nog geen papjes. NOG NIET? DAT KIND IS TOCH AL ZES MAANDEN? Klopt! Jackie houdt niet van papjes. Nu ja, dat hebben wij voor haar besloten uiteraard. Ik hoorde al veel over Rapley en bij de mensen die ik tijdens Jackie's eerste halve levensjaar leerde kennen, bevinden zich heel wat aanhangers. Het proberen waard, en tot nu toe is het een succes. Jackie krijgt dus stukken voeding, geen gepureerde troep of prakjes. Geweldig om te zien hoe ze haar best doet om partjes gekookte aardappel en banaan te eten, en korstjes brood. Nieuwe favoriet: pruim. En vorige week verscheen er hier op tafel een waar feestmaal voor groot en rapley-klein, naar een recept uit de Knack Weekend van een paar weken geleden:
lauwe salade met rode biet
ingrediënten voor vier:
3 wortels
3 rode bieten
1 pastinaak
8 krielaardappels
1 rode uit
olijfolie
200g feta
rucola
handvol walnoten
gremolata: 1 el geraspte citroenschil, fijngehakte peterselie en een fijngehakt teentje look
Oven voorverwarmen op 200°C, groenten wassen, in grote stukken snijden en verdelen over een bakplaat. (In het recept stonden ook 12 salieblaadjes - die moeten er nu bij. Ongetwijfeld lekker, maar wij hadden ze niet in huis en ook zonder was het heerlijk). Overgieten met olijfolie en door elkaar husselen. Plaats 30 à 45 minuten in de oven, nu en dan omscheppen.
Maak intussen de gremolata: citroenschil, peterselie en look mengen, bestrooien met peper en zout (of fleur de sel), en goed mengen.
Groenten over de borden verdelen, bestrooien met verkruimelde feta en gremolata. Afwerken met walnoten en raketsla.
Jackie kreeg ook een bordje. Zonder feta, gremolata, walnoten, raketsla... gewoon zo uit de oven: een stukje wortel, een stukje pastinaak, een stukje biet, een stukje aardappel. Je moest dat kind zien eten.
En je moest ons zien eten. Bovenstaand gerecht is prompt gepromoveerd tot mijn nieuwe lievelingseten (hoewel ik dat deze week nog over een ander gerecht gezegd heb dat meneer op tafel toverde).
Volgens mij is het een aanrader, die Rapley-methode. Of de Kleintjes-methode, naar de Nederlandse kinderdiëtist Stefan Kleintjes die er zijn eigen versie van bedacht en beschreef in zijn boek "Eten voor de kleintjes".
Jammer genoeg zien ze het in de crèche niet zo zitten met die Rapley (en ik wil nog niet meteen de veeleisende lastige moeder zijn), dus voorlopig eet Jackie 's morgens en 's avonds mee met ons aan tafel, en overdrag drinkt ze flesjes melk.
Eens je een kind hebt, wordt je snel héél interessant voor Nestlé. Ik moet regelmatig bukken om de kortingsbons en gratis producten die me naar het hoofd geslingerd worden te ontwijken. Maar gratis eten, dat gooi je niet weg natuurlijk. Dus we probeerden het eens, zo'n prefab groentepapje. Omdat ze er ooit wel aan gaat moeten geloven in de crèche en ik het dan toch wel eerst eens thuis gedaan wou hebben. Jackie voeren is uiteraard geen sinecure - geheel volgens de Rapley-filosofie wil ze die lepel zélf vasthouden en in haar mond stoppen - en daarvoor ontbreekt het haar natuurlijk nog aan wat fijne motoriek, maar wat me het meest opviel: gatver! Wat een smerig eten! Als ik kon kiezen tussen een smakeloos, egaal mengseltje van wortel, aardappel en kabeljauw (het stinkt naar visvoer) en een bordje ovengebakken wintergroenten, ik zou precies niet twijfelen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHi! I would like to invite you to check out our site mytaste.be . Adding your blog to our site will make your recipes available to many more users and help you get more visits to
BeantwoordenVerwijderenyour blog. Our service is free and can you would be able to leave us any time.
If you like the idea of being found on our page, please, add your blog here http://www.mytaste.be/registreer-u-voor-de-topblogs-met-recepten.
I hope to see you there soon!