Doorgaan naar hoofdcontent

eten!

Ja, ja, ja: het gaat fantastisch in de crèche, en ik ben best blij om weer aan het werk te zijn. Net zoals ik het vandaag fijn vind om nog eens heerlijk met Jackie thuis te zijn. Maar het werkt dwingt ons gezin (!) in een structuur waar we wel bij varen. Het afgelopen half jaar leefden Jackie en ik alsof we in de zee ronddobberden, we lieten ons meevoeren met de stroming, sliepen wanneer we zin hadden en werden wakker wanneer we, tja, wakker werden. Nu gaat de wekker dus vier keer per week. Behoorlijk vroeg dan nog. Dankzij onze lichtwekker doet dat niet zo heel erg veel pijn. Ik geef mezelf een uurtje voor wakker worden, mezelf fatsoeneren, het kind fatsoeneren, ontbijt en de deur uit te gaan. Dat lukt, er is zelfs ruimte voor 'onvoorziene' omstandigheden zoals een extra kakpamper.

Ik liet tot nu toe elke ochtend een vrolijke baby achter in de crèche en vond haar daar 's avonds behoorlijk tevreden terug. Zij drinkt goed en ik kolf goed (met heel veel dank aan boobs 'n' burps voor de fantastische huurkolf en de praktische tips en mentale steun).

Voorlopig eet Jackie nog geen papjes. NOG NIET? DAT KIND IS TOCH AL ZES MAANDEN? Klopt! Jackie houdt niet van papjes. Nu ja, dat hebben wij voor haar besloten uiteraard. Ik hoorde al veel over Rapley en bij de mensen die ik tijdens Jackie's eerste halve levensjaar leerde kennen, bevinden zich heel wat aanhangers. Het proberen waard, en tot nu toe is het een succes. Jackie krijgt dus stukken voeding, geen gepureerde troep of prakjes. Geweldig om te zien hoe ze haar best doet om partjes gekookte aardappel en banaan te eten, en korstjes brood. Nieuwe favoriet: pruim. En vorige week verscheen er hier op tafel een waar feestmaal voor groot en rapley-klein, naar een recept uit de Knack Weekend van een paar weken geleden:

lauwe salade met rode biet

ingrediënten voor vier:
3 wortels
3 rode bieten
1 pastinaak
8 krielaardappels
1 rode uit
olijfolie
200g feta
rucola
handvol walnoten

gremolata: 1 el geraspte citroenschil, fijngehakte peterselie en een fijngehakt teentje look

Oven voorverwarmen op 200°C, groenten wassen, in grote stukken snijden en verdelen over een bakplaat. (In het recept stonden ook 12 salieblaadjes - die moeten er nu bij. Ongetwijfeld lekker, maar wij hadden ze niet in huis en ook zonder was het heerlijk). Overgieten met olijfolie en door elkaar husselen. Plaats 30 à 45 minuten in de oven, nu en dan omscheppen.

Maak intussen de gremolata: citroenschil, peterselie en look mengen, bestrooien met peper en zout (of fleur de sel), en goed mengen.

Groenten over de borden verdelen, bestrooien met verkruimelde feta en gremolata. Afwerken met walnoten en raketsla.

Jackie kreeg ook een bordje. Zonder feta, gremolata, walnoten, raketsla... gewoon zo uit de oven: een stukje wortel, een stukje pastinaak, een stukje biet, een stukje aardappel. Je moest dat kind zien eten.

En je moest ons zien eten. Bovenstaand gerecht is prompt gepromoveerd tot mijn nieuwe lievelingseten (hoewel ik dat deze week nog over een ander gerecht gezegd heb dat meneer op tafel toverde).

Volgens mij is het een aanrader, die Rapley-methode. Of de Kleintjes-methode, naar de Nederlandse kinderdiëtist Stefan Kleintjes die er zijn eigen versie van bedacht en beschreef in zijn boek "Eten voor de kleintjes".

Jammer genoeg zien ze het in de crèche niet zo zitten met die Rapley (en ik wil nog niet meteen de veeleisende lastige moeder zijn), dus voorlopig eet Jackie 's morgens en 's avonds mee met ons aan tafel, en overdrag drinkt ze flesjes melk.




Eens je een kind hebt, wordt je snel héél interessant voor Nestlé. Ik moet regelmatig bukken om de kortingsbons en gratis producten die me naar het hoofd geslingerd worden te ontwijken. Maar gratis eten, dat gooi je niet weg natuurlijk. Dus we probeerden het eens, zo'n prefab groentepapje. Omdat ze er ooit wel aan gaat moeten geloven in de crèche en ik het dan toch wel eerst eens thuis gedaan wou hebben. Jackie voeren is uiteraard geen sinecure - geheel volgens de Rapley-filosofie wil ze die lepel zélf vasthouden en in haar mond stoppen - en daarvoor ontbreekt het haar natuurlijk nog aan wat fijne motoriek, maar wat me het meest opviel: gatver! Wat een smerig eten! Als ik kon kiezen tussen een smakeloos, egaal mengseltje van wortel, aardappel en kabeljauw (het stinkt naar visvoer) en een bordje ovengebakken wintergroenten, ik zou precies niet twijfelen.



Reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi! I would like to invite you to check out our site mytaste.be . Adding your blog to our site will make your recipes available to many more users and help you get more visits to
    your blog. Our service is free and can you would be able to leave us any time.

    If you like the idea of being found on our page, please, add your blog here http://www.mytaste.be/registreer-u-voor-de-topblogs-met-recepten.

    I hope to see you there soon!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie