Zondagmiddag, vier uur. Geweldig gezellige brunch achter de rug, bezoek de deur uit, living opgeruimd, vaat in de machine... zo moet het. Er zijn van die mensen met wie het moeilijk afspreken is, bijvoorbeeld omwille van rare werkuren. Maar als de mensen leuk genoeg zijn, dan blijf je hardnekkig kalenders naast elkaar leggen en uiteindelijk heb je dan toch beet. Voor het bezoek van vandaag heb ik de troeven van onze woonplaats uitgespeeld: een stel cultuurminnende ouders en hun tienjarige dochter krijg je wel naar Brussel gelokt met een mooie voorstelling bij Bronks.
Maar cultuur zit wel helemaal in het topje van de piramide van Maslow en aangezien eten daar de basis van vormt, hebben we eerst wel voor lekkere brunch gezorgd (met de behoefte aan sociaal contact daar middenin, hebben wij die mensen - en daarmee meteen ook onszelf - behoorlijk gesoigneerd vandaag). Maar het eten dus: de onvolprezen salade Niçoise van Nigella Lawson (ik ben geen kenner want ik heb er nog nooit andere gemaakt, maar deze is echt geweldig lekker en wordt steevast op gejuich onthaald) en mediterrane sandwiches met aïoli uit het zalige Kookboek voor meisjes van 8 tot 88. Aïoli of knoflookmayonaise? Twee manieren: the easy way: pers wat teentjes knoflook uit boven wat mayonaise, roeren en klaar. De iets minder easy maar nog steeds gemakkelijke manier: een eidooier, sap van een halve citroen, een halve eetlepel mosterd en een geperst teentje knoflook mixen terwijl je er een halve eetlepel olijfolie en drie eetlepels zonnebloemolie bijgiet. Ik heb ongeveer alle hoeveelheden wel verdubbeld omdat het een beetje weinig was om geklopt te krijgen. Ik probeerde het met onze quickchef, die bijvoorbeeld wel behoorlijk goed eiwitten kan stijf kloppen, maar een mayonaise-achtig iets maken lukte toch niet. Hoge mengbeker en staafmixer dan maar, peanuts. Ik had nog nooit iets als mayonaise gemaakt en ik dacht eigenlijk dat dat heel moeilijk was. U begrijpt mijn vreugde bij het gewaarworden van de enigzins vaste substantie, zoals aïoli volgens mij moet zijn. Wat gaat er buiten deze aïoli nog meer op een mediterrane sandwich? Geroosterde paprika's, rucola, geroosterde pijnboompitten, schijfjes geitenkaas en zongedroogde tomaatjes - wel van die zachte in olie (zijn dat dat 'halfzongedroogde tomaatjes'?) - Wat wij trouwens altijd eten in plaats van zongedroogde tomaten die ik eigenlijk meestal een beetje té geconcentreerd vind van smaak: de 'maangedroogde' tomaatjes van Nigella Lawson. De naam alleen al. En het gemak waarmee je ze maakt. Wel de avond van te voren al: oven zo heet mogelijk voorverwarmen, intussen kerstomaatjes halveren en met de snijkant naar boven op een ovenvaste schaal leggen. Besprenkelen met olijfolie, zout, een klein beetje suiker en dan wat gedroogde kruiden, bijvoorbeeld provençaalse kruiden of wat je zelf lekker vind (alleen tijm of rozemarijn ofzo is ook lekker). Als de oven warm is, zet je hem uit (!) en pas dan zet je schaal in de oven. Beetje snel want je wil niet te veel warmte verliezen. Hele nacht laten staan, en tegen de brunchtijd heb je mooie, enigzins gedroogde tomaatjes.
Ze hebben hier dus goed gegeten. Om te scoren bij ons jonge bezoek werd er ook een pot speculaaspasta en een pot Nutella-choco gekocht. Maar ze heeft wel geproefd van de rest, en met plezier. Mademoiselle houdt wel van kinderen die nogal veel lusten. Moeilijke eters moet ik niet.
Gisteren trouwens ook nog eens aan een naaiproject begonnen. Schoonzus vroeg als kerstcadeau een Mademoiselle Fresita-rok. 't Is maart en binnenkort is hij af. Nu nog even geen passende rits in huis, dus 't zal voor volgende week zijn. Voorlopig ziet het er zo uit:
Komt geweldig in orde, ik zie het al. Het stofje is een vlooitje van de Groenen Hond. Ik heb ook alweer zin om nog vanalles anders te naaien. Vorige week werd mijn stoffenvoorraad wat uitgebreid op het Stoffenspektakel en mijn vingers kriebelen al. Daarnaast zijn er ook nog een paar bestellingen, dus er zal wel weer wat genaaid moeten worden ten huize Fresita. Met veel plezier!
Maar cultuur zit wel helemaal in het topje van de piramide van Maslow en aangezien eten daar de basis van vormt, hebben we eerst wel voor lekkere brunch gezorgd (met de behoefte aan sociaal contact daar middenin, hebben wij die mensen - en daarmee meteen ook onszelf - behoorlijk gesoigneerd vandaag). Maar het eten dus: de onvolprezen salade Niçoise van Nigella Lawson (ik ben geen kenner want ik heb er nog nooit andere gemaakt, maar deze is echt geweldig lekker en wordt steevast op gejuich onthaald) en mediterrane sandwiches met aïoli uit het zalige Kookboek voor meisjes van 8 tot 88. Aïoli of knoflookmayonaise? Twee manieren: the easy way: pers wat teentjes knoflook uit boven wat mayonaise, roeren en klaar. De iets minder easy maar nog steeds gemakkelijke manier: een eidooier, sap van een halve citroen, een halve eetlepel mosterd en een geperst teentje knoflook mixen terwijl je er een halve eetlepel olijfolie en drie eetlepels zonnebloemolie bijgiet. Ik heb ongeveer alle hoeveelheden wel verdubbeld omdat het een beetje weinig was om geklopt te krijgen. Ik probeerde het met onze quickchef, die bijvoorbeeld wel behoorlijk goed eiwitten kan stijf kloppen, maar een mayonaise-achtig iets maken lukte toch niet. Hoge mengbeker en staafmixer dan maar, peanuts. Ik had nog nooit iets als mayonaise gemaakt en ik dacht eigenlijk dat dat heel moeilijk was. U begrijpt mijn vreugde bij het gewaarworden van de enigzins vaste substantie, zoals aïoli volgens mij moet zijn. Wat gaat er buiten deze aïoli nog meer op een mediterrane sandwich? Geroosterde paprika's, rucola, geroosterde pijnboompitten, schijfjes geitenkaas en zongedroogde tomaatjes - wel van die zachte in olie (zijn dat dat 'halfzongedroogde tomaatjes'?) - Wat wij trouwens altijd eten in plaats van zongedroogde tomaten die ik eigenlijk meestal een beetje té geconcentreerd vind van smaak: de 'maangedroogde' tomaatjes van Nigella Lawson. De naam alleen al. En het gemak waarmee je ze maakt. Wel de avond van te voren al: oven zo heet mogelijk voorverwarmen, intussen kerstomaatjes halveren en met de snijkant naar boven op een ovenvaste schaal leggen. Besprenkelen met olijfolie, zout, een klein beetje suiker en dan wat gedroogde kruiden, bijvoorbeeld provençaalse kruiden of wat je zelf lekker vind (alleen tijm of rozemarijn ofzo is ook lekker). Als de oven warm is, zet je hem uit (!) en pas dan zet je schaal in de oven. Beetje snel want je wil niet te veel warmte verliezen. Hele nacht laten staan, en tegen de brunchtijd heb je mooie, enigzins gedroogde tomaatjes.
Ze hebben hier dus goed gegeten. Om te scoren bij ons jonge bezoek werd er ook een pot speculaaspasta en een pot Nutella-choco gekocht. Maar ze heeft wel geproefd van de rest, en met plezier. Mademoiselle houdt wel van kinderen die nogal veel lusten. Moeilijke eters moet ik niet.
Gisteren trouwens ook nog eens aan een naaiproject begonnen. Schoonzus vroeg als kerstcadeau een Mademoiselle Fresita-rok. 't Is maart en binnenkort is hij af. Nu nog even geen passende rits in huis, dus 't zal voor volgende week zijn. Voorlopig ziet het er zo uit:
Komt geweldig in orde, ik zie het al. Het stofje is een vlooitje van de Groenen Hond. Ik heb ook alweer zin om nog vanalles anders te naaien. Vorige week werd mijn stoffenvoorraad wat uitgebreid op het Stoffenspektakel en mijn vingers kriebelen al. Daarnaast zijn er ook nog een paar bestellingen, dus er zal wel weer wat genaaid moeten worden ten huize Fresita. Met veel plezier!
Reacties
Een reactie posten